Among Us – w sumie dość niespodziewany growy hit ostatnich miesięcy – powstał w 2018 roku. Przez dłuższy czas ta gra na PC oraz komórki nie była nazbyt popularna i dopiero ostatnio, za sprawą (jakże by inaczej) youtuberów (wpierw ponoć koreańskich i brazylijskich) oraz covidu.
Jaka by jednakże nie była jej popularność, warto przypomnieć, iż jest to produkcja inspirowana grą bez prądu pod nazwą Mafia ( AppID Among Us to “spacemafia”). Warto tedy zagłębić się co nieco w fascynującą historię rzeczonej gry, stworzonej w ZSRR.
Słynna Mafia to towarzyska gra symulująca walkę pomiędzy poinformowaną mniejszością i niepoinformowaną większością. Stworzył ją w 1986 roku Dmitrij Dawidow, student na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Moskiewskiego, a testowanie rozpoczął ponoć rok później. Krążą opowieści, iż w byłym ZSRR wykorzystywano ją do szkolenia szpiegów i dyplomatów.
Od lat 90. XX wieku powoli zyskiwała popularność w Europie, m.in. za sprawą licznych seriali opowiadających o włoskiej mafii. Zawitała nawet do telewizji, stając się kanwą litewskiego show, w którym brali udział celebryci.
W roku 1997 Andrew Plotkin nadał grze nowy klimat, przemieniając mafię w wilkołaki i tłumacząc, że lepiej oddają one ideę ukrytego wroga, który inaczej działa i wygląda za dnia niż w nocy. Ten wariant gry stał się dość popularny podczas wielu ważnych technologicznych wydarzeniach, jak choćby Game Developers Conference czy ETech. Autorzy science fiction od 1998 roku grali podczas warsztatów w wersję Mafii zwaną Thing (Rzecz lub Coś), odwołująca się do filmu z 1982 roku, nakręconego na kanwie noweli Who Goes There? John W. Campbell Jr. z 1938 roku.
Również w 1998 roku w szkole średniej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Kaliningradzie opublikowano pomoc dydaktyczną Невербальная коммуникация. Развивающие ролевые игры „Мафия” и „Убийца” (Komunikacja niewerbalna. Rozwijanie gier RPG „Mafia” i „Morderca”), w której wzięto pod uwagę m.in. nauczanie różnych metod czytania mowy ciała oraz innych niewerbalnych wskazówek. W tym samym roku na Uniwersytecie Princeton pojawiło się zorganizowane bractwo miłośników tej gry. W roku 2000 zrodziły się wersje rozgrywane na forach dyskusyjnych.
W 1999 roku w Szanghaju pojawiła się wersja Killer Game, którą chińskie korporacje wykorzystywały również do rekrutacji oraz do udoskonalania pracy zespołowej. Wyewoluowała ona do wersji sieciowej, a w Pekinie nawet do płatnej zabawy – pojawiły się specjalne przybytki skupiające jej fanów, jak choćby otwarty w 2004 roku Xclub, do którego należało 1,5 miliona osób.
Na przestrzeni lat Mafia przeżyła liczne przemiany. Istnieke przynajmniej kilkanaście jej wersji. Charakteryzuje się ona ogromną elastycznością zasad i można ją rozgrywać w grupie od 6 do 20 nawet graczy. Gra wymaga umiejętności obserwacji oraz analizy zachowań i rozwija te cechy. Uczy także wyciągania wniosków i przekonywania, wreszcie kontroli mowy ciała oraz innych sygnałów niewerbalnych. W sprzedaży znajdują się zasady i przydatne do gry rekwizyty, ale prawdziwą zaletą jest fakt, iż do rozgrywki nie potrzeba nic poza miejscem i zwykłymi kartami.
Na bazie Mafii powstało wiele gier wykorzystujących jej zasady, rzecz jasna zmodyfikowane, jak choćby opracowane przez Teda Alspacha Ultimate Werewolf (2014) czy mniej oficjalne Cthulhu Mythos Mafia.