Używali ich Egipcjanie, Grecy i Rzymianie. Sofokles za twórcę kości uznaje Palamedesa – Greka, który wynalazł je podczas oblężenia Troi. Herodot wymienia je wśród wynalazków Lidyjczyków. Kości. Jedno z najstarszych narzędzi do grania.
Ze Starożytnego Rzymu kości przywędrowały do Germanów, którzy gotowi byli grać przy ich pomocy nie tylko o swój majątek, ale także o wolność. Bo i hazard był najczęstszym typem rozrywki wykorzystującym kości. Samo słowo hazard wywodzi się zaś z języka arabskiego: az-zahr znaczy „kostka”, „gra w kości”.
Przez całe wieki gry hazardowe były nierozłącznie związane właśnie z kostkami. To najpewniej przy ich pomocy rzymscy żołnierze zadecydowali, któremu przypadnie tunika ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa:
„Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć”.
Biblia
W swoim czasie w niektórych krajach do planszówek dodawano bączki, a nie kości – tak na wszelki, żeby się źle nie kojarzyły 
