Trzydzieści pięć lat temu na rynku pojawiła się IKONA – nie tylko przez duże I, ale w ogóle Dużymi Literami. Znalazła 120 milionów nabywców. Odmieniła rynek, choć to dzieło Nintendo nie było ani pierwsze, ani najlepsze. Nie miało kolorowego wyświetlacza, nie miało wielu przycisków. Ale długo działało na baterii, było wytrzymałe no i miało Tetrisa oraz Mario 😉
Co było wcześniej
Już w roku 1978 pojawiły się pierwsze gry przenośne firmy Mattel. Oczywiście nie miały one żadnych kartridży, ale i tak umożliwiły graczom oddalenie się od automatów. Oparte na technologii LED jedno-growe konsolki pozwalały zabawić się w Football, baseball czy koszykówkę, a także w niezwiązane ze sportem tytuły, jak choćby Missle Attack.
Pierwszą konsolę przenośną z wymiennym kartridżem wprowadziła na rynek firma Milton Bradley. Miało to miejsce w roku 1979. Urządzenie zwane Microvision wyposażone w ekranik LCD 16 na 16 pixeli było bardzo podatne na zepsucie. Poza analogowym pokrętłem do sterowania służyła cała matryca gumowych przycisków oferująca różne konfiguracje ustalane przez grę.
W roku 1980 na rynku pojawiła się pierwsza przenośna gra z serii. Było to dzieło Nintendo, które przez 11 lat produkowało dziesiątki tytułów z tego cyklu, w tym Donkey Konga i Mario Bros. To również pierwszy przykład urządzenia, które oferowało więcej zastosowań niż tylko granie – wyposażono je bowiem w zegarek i alarm. Niemniej każda konsolka była de facto tylko jedną grą.
W 1981 roku firma Entex rzuciła na rynek twór łączący gry przenośne z planszowymi – Select-a-Game. W założeniu miało to być urządzenie dla dwóch graczy wyposażone w próżniowy fluorescencyjny wyświetlacz – 7 na 16 linii. Pojawiło się ledwie sześć gier na tę konsolę, w tym między innymi Pac-Man i Space Invaders.
Rok 1984 upłynął pod znakiem kolejnego nieudanego produktu – Epoch Game Pocket Computer miał ekran LCD 75 na 64 i doczekał się tylko pięciu gier. Dziś pewnie pamięta o nim podobna liczba osób, tym bardziej, że pojawił się jedynie w Japonii. Niemniej było to duchowy przodek Game Boya z racji małych wymiennych kartridży oraz gamepadowego sposobu trzymania.
W tym samy roku co Game Boy Atari wraz z firmą Epyx zaoferowało graczom konkurencję dla dzieła Nintendo, czyli Lynxa. Konsola miała lepszą grafikę, była jednak znacznie droższa od konkurencyjnego produktu. W 1991 roku Atari przerobiło swoje dzieło, nadało mu nazwę Lynx II, ale wszelkie wysiłki spełzły na niczym. Nie zmienia to jednak faktu, iż Lynx był pierwszą konsolą przenośną wyposażoną w kolorowy ekran.
Co było w środku
Za działanie GameBoya odpowiadał hybrydowy procesor Sharp LR35902 4.19MHz. Obraz wyświetlał się na 2.6 calowej matrycy LCD w czterech odcieniach szarości. Sprzęt uzupełniał monofoniczny głośnik oraz klawisze – krzyżak i cztery funkcyjne. Dźwięk stereo był możliwy po podłączeniu słuchawek. Dane zaś przechowywano na wymmiennym kartridżu z pamięcią ROM.
Na premierę Nintedo przygotowało tylko 4 pozycje: Super Mario Land, Alleyway, Baseball i Yakuman. Na premierę amerykańską dodano kultowego Tetrisa, który okazał się hitem sprzedażowym – 35 milionów kopii robi wrażenie!
Game Boy – wraz z wszelkimi swoimi inkarnacjami – okazał się najpopularniejszym systemem gier wideo wszech czasów. A wszystko to za sprawą tytułów, jako że technologicznie odstawał od konkurencji – oferował wszak rozmyty, zielony ekran i słabą grafikę. Kolejne wersje zyskiwały na jakości – choćby Game Boy Pocket z 1996 roku posiadał bardziej klasyczny szary ekranik, Color z 1998 roku wprowadzał… “kolor”. Wypada jeszcze zaznaczyć, iż ta ostania wersja obsługiwała gry Classic i Pocket, ale te wyprodukowane z myślą o Color już nie były kompatybilne z Classic i z Pocket.
