O tym jak Secret Service zablokowało GURPS: Cyberpunk

Jest rok 1987. Mike Pondsmith pracuje nad Cyberpunkiem, który ukaże się w 1988 i zyska później przydomek Original Black Box. Przyspiesza wydanie niedopracowanej gry, ponieważ odkrywa, iż FASA, ICE oraz SJG mają w planach wejście w cyberpunkowy klimat. W 1989 roku ukazują się Shadowrun oraz Cyberspace. W 1990 Cyberpunk 2020. Oraz GURPS Cyberpunk – jedyny podręcznik do narracyjnej gry fabularnej, który został “zaaresztowany” przez amerykańskie Secret Service. Oto niezwykła historia tego wydarzenia, którego kulminacja miała miejsce 1 marca.

Słynny The Mentor

W 1989 roku wydawca systemu GURPS, Steve Jackson Games, rozpoczął prace nad podręcznikiem o podtytule Cyberpunk i w tym celu zatrudnił Loyda Blankenshipa.

Był to wówczas nie tylko znany hacker, ale również autor, który idealnie nadawał się do tego zadania z racji posiadanej wiedzy. Blankenship – szerzej znany pod pseudonimem „The Mentor” – działał w środowisku miłośników komputerów już od lat 70. XX wieku. Był powiązany z grupami Extasyy Elite oraz Legion of Doom, cieszącymi się różnorodną opinią.

Blankenship zyskał sławę publikując 8 stycznia 1986 roku niewielkich rozmiarów esej The Conscience of a Hacker, później przemianowany na The Hacker Manifesto. „The Mentor” napisał go po aresztowaniu przez amerykańskie służby i opublikował w undergroundowym ezinie Phrack. Z upływem czasu esej rozlał się po środowisku oraz internecie i stał się jednym z fundamentów kultury hakerów. W końcu zawitał też na koszulkach oraz w popularnych mediach (był choćby cytowany w filmie Hackers z 1995 roku). Blankenship opisał w nim m.in. etyczną stronę hackowania, wskazując, że technologia powinna poszerzać horyzonty i pomagać w zapewnianiu obywatelom wolności. Co ważniejsze, „The Mentor” pisał również, że hackerzy nie powinni być samolubami dążącymi do własnej korzyści i krzywdzącymi ludzi.

*BBS albo bulletin board system: była to usługa komputerowa pozwalająca udostępniać na urządzeniu właściciela miejsce do przechowywania i dzielenia się danymi*

Wykradzione z Bell South

W październiku 1988 roku operator telefoniczny Bell South odkrył, że na jednym z BBS w Illinois pojawił się zastrzeżony, skopiowany z jego komputerów dokument dotyczący systemu E911, czyli działania ulepszonego numeru alarmowego. Dopiero w lipcu 1989 roku informacje o tym fakcie dotarły do Secret Service, które w styczniu 1990 znalazło te same pliki na BBSie o nazwie „Phoenix”, położonym w Austin, w Teksasie.

Pech chciał, iż zarządzał nim wspomniany Loyd Blankenship, który wówczas pracował dla Steve Jackson Games i zarządzał również firmowym BBSem zwanym „Illuminati”, gdzie znajdowały się również prywatne e-maile. Amerykańska agencja uznała, iż jest to wystarczający powód do przeszukania komputerów należących do Blankenshipa oraz jego pracodawcy. Secret Service zdobył nakaz rewizji 28 lutego 1990 roku. Dodatkową zachętą dla agencji i prokuratury był zapewne fakt, iż na BBSie „Phoenix” często pojawiała się zachęta do zaglądania na „Illuminati”, by tam rozmawiać o powstającej właśnie cyberpunkowej grze.

Warto zaznaczyć, że E911 lub E-911, czyli Enhanced 911, umożliwiał automatyczną lokalizację dzwoniącego, co budziło niepokój co bardziej zaangażowanych w ruch wolnościowy hackerów, obawiających się naruszenia praw obywatelskich. Skopiowany dokument był pismem urzędowym, wyjaśniającym, jakie organizacje są odpowiedzialne za dane elementy docelowego działania E911. Control Office Administration Of Enhanced 911 Services For Special Services and Account Centers – zwany zwykle po prostu E911 Document – z komputera Bell South skopiował młody hacker o pseudonimie Prophet. Pismo pełne było skrótowców, sprawiało wrażenie raczej usypiającego, nie mającego sensu bełkotu niż formalnego i technicznego zbioru reguł. Mimo to firma uważała, że nie tylko opracowanie dokumentu było drogie (oszacowała jego koszt na 79 tysięcy dolarów), ale że był on na tyle istotny, iż nie mógł zostać okazany w sądzie. Ponoć jego odczytanie przed ławą przysięgłych mogło spowodować załamanie całej infrastruktury telefonów alarmowych w Stanach Zjednoczonych. Finalnie okazało się, iż dokument ów wcale nie był tajny, a jego autorzy mieli za zadanie wyjaśnienie, jak Bell South identyfikuje i nadaje priorytety telefonom alarmowym. Ale mimo to właśnie E911 Document spowodował efekt domina.

Secret Service wchodzi do akcji

W reakcji (czy raczej: wykorzystując całą sytuację jako pretekst) na oficjalne stanowisko Bell South agencja Secret Service rozpoczęła w 1990 roku „Operation Sundevil” – akcję mającą na celu wyeliminowanie wszelkich nielegalnych hackerskich działań. W piętnastu miastach dokonano aresztowań, konfiskaty komputerów, dyskietek oraz danych przechowywanych na BBSach. Dziś operację uznaje się z jednej strony za działanie PRowe, z drugiej zaś za przedsięwzięcie wymierzoneprzede wszystkim w grupy hackerów, takie jak Legion of Doom. Jedną z ofiar akcji Secret Service była jednak firma wydająca grę GURPS, choć nie była ona bezpośrednim celem „Operation Sundevil”. Akcja miała bowiem objąć przede wszystkim oszustów wykorzystujących dane kart kredytowych oraz te BBSy, na których pojawiały się treści poświęcone choćby tworzeniu bomb czy produkcji narkotyków.

*To była niespodziewana ofiara działań Secret Service*

1 marca 1990 roku Secret Service okazało nakaz rewizji w siedzibie Steve Jackson Games. Zabezpieczono trzy komputery i ponad 300 dyskietek. Wśród danych była też tzw. „kopia-matka” podręcznika GURPS Cyberpunk, który napisał Blankenship i który czekał na wydanie. Powrócił on do wydawnictwa w czerwcu 1990 roku.

*Liczne pojęcia, inspirowane cyberpunkową prozą*

GURPS Cyberpunk miała być realną odpowiedzią na Cyberpunka od Talsorian Games, której część poświęcona komputerowej technologii nie budziła śmiechu znawców i była bliska kulturze sieci tamtych lat. GURPS Cyberpunk ukazał się jeszcze w 1990 roku z dużym oznaczeniem na okładce „The book that was seized by the US Secret Service!”. Niemal od razu doszło do dodruku, a do 1995 roku ukazały się kolejne 4 wznowienia oraz niemiecka czy włoska wersja językowa. W 1993 Steve Jackson Games wydało GURPS Cyberpunk Adventures, jedyny dodatek do tego rozwinięcia systemu. Był to zbiór trzech scenariuszy, który zdobył nagrodę Orginis w kategorii Best Roleplaying Adventure of 1992.

Atak na wolność!

Działanie agencji Secret Service oczywiście wzbudziło niepokój środowiska miłośników gier i fantastyki. Bruce Sterling, znany pisarz i jeden z teoretyków cyberpunku, wspominał, że wyglądało to tak, jakby amerykańskie służby „przyczepiły się” do wydawnictwa. Niemniej żaden pracownik nie został aresztowany, żadnemu nie przedstawiono też zarzutów – nawet Blankenshipowi. Ale gdy Steve Jackson zjawił się z prawnikiem 2 marca w siedzibie Secret Service, dowiedział się, iż planuje wydać „podręcznik hackerów”. Na uwagę, że to dzieło z gatunku science fiction, agenci odrzekli: „Nie, to rzeczywistość”. Tak jakby nie potrafili oni odróżnić rzeczywistości od fikcji. Za sprawą wiedzy Blankenshipa dokładność opisów przemieniła fantastykę bliskiego zasięgu w złowrogie narzędzie. A Secret Service nie wspomniało o prawdziwej przyczynie wydania nakazu przeszukania siedziby Steve Jackson Games. Ten fakt ujawniono później

*Bruce Sterling był jednym z pionierów cyberpunku i kultury dziś zwanej “white hat hacker”*

Rzecz jasna wydawca zaskarżył Secret Service, wnosząc o wyrównanie strat, jakie firma poniosła w wyniku zatrzymania sprzętu, oraz zarzucając agencji naruszenie prywatności. Loyd Blankenship nie brał udziału w sprawie, która ruszyła w 1993 roku. Na rzecz Steve Jackson Games finalnie nie zasądzono odszkodowania kompensacyjnego, a tylko odszkodowanie ustawowe w wysokości 50 tysięcy dolarów oraz zwrot kosztów adwokatów w wysokości 250 tysięcy dolarów. Jeden z sędziów podkreślił, iż nakaz Secret Service był niedbale przygotowany i że agencja nie miała powodów, by podejrzewać wydawcę o cokolwiek niezgodnego z prawem.

EDIT:

Poniżej można znaleźć dodatkowe materiały – kilka stron z czasopisma Mondo 2000.

patrz tu: